Choroby i pielęgnacja
Strona Główna Galeria Szczeniaki Plusy i minusy
Poród, okres przed i po ciaży
Psy ras małych i miniaturki wymagaja szczególnej troski i pielęgnacji. Dotyczy to przede wszystkim suk, które spodziewaja się młodych. Jak wyglada opieka nad ciężarnymi sukami? W jakich warunkach powinien odbywać się poród? Czy obecność lekarza weterynarii przy porodzie jest konieczna? Na te i inne pytania odpowiem w poniższym artykule.
Jeszcze kilka dni przed planowanym rozwiazaniem należy umoscić suce przytulne legowisko, w którym będzie czuła się bezpieczna i spokojna. Raczej nie wykorzystujmy do tego celu zwykłego legowiska dostępnego w sklepach zoologicznych – lepszym rozwiazaniem będzie przygotowanie zabudowanego kartonu wyscielonego starym, miękkim, łatwym do czyszczenia kocem, badz wiklinowego kosza. Posłanie musi być dostosowane do wielkosci zwierzęcia. Jeżeli mieszkamy na wsi, a poród Yorka przypada na okres letni lub wczesnojesienny, przygotujmy dla psa drewniana skrzynię wyscielona słoma owsiana lub sianem. Zarówno podsciółka ze słomy, jak i z siana jest dosć miękka i przyjemna dla suki, a jej zmiana nie sprawia żadnego problemu.

Pielęgnacja przed porodem Yorkshire Terriera

Przygotowanie do porodu obejmuje również kilka, podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych. Dzień przed planowanym porodem należy umyć suce Yorkshire Terrier zewnętrzne narzady płciowe oraz wewnętrzna częsć brzucha. Do tego celu wykorzystujemy wodę rozcieńczona z płynem antybakteryjnym albo szamponem pielęgnacyjnym dla zwierzat – pod żadnym pozorem nie używamy ludzkich kosmetyków! Po obmyciu suki zabieramy się za przycinanie włosa w okolicach narzadów rodnych oraz sutków. Pamiętajmy, aby robić to niezwykle ostrożnie. Jeżeli nie mamy dostatecznej wprawy i umiejętnosci, zawsze możemy poprosić o pomoc lekarza weterynarii. Nawet doswiadczeni hodowcy powinni utrzymywać kontakt z lekarzem.

Jak rozpoznać poród?

Symptomy wejscia w fazę porodowa sa jednoznaczne. Suka robi się niespokojna, jęczy, popiskuje, często zmienia pozycje i ciężko oddycha. Na kilka godzin przed rozwiazaniem nie przyjmuje również wody i pokarmów, co jest zupełnie normalna sytuacja. Większosć czworonogów miewa problemy z oddawaniem moczu lub kału, albo oddaje je w niewielkich ilościach. Jednoznaczna oznaka porodu sa skurcze wywołane praca mięsni macicy i tłocznia brzuszna.

Co zrobić, jeżeli poród nie przebiega w sposób konwencjonalny?

Wyżej opisana procedura wynika z naturalnych instynktów i uwarunkowań fizycznych zwierzat. Niestety, nie możemy zakładać, że wszystkie suki maja silnie rozwinięty instynkt macierzyński i zechca wziać „odpowiedzialnosć” za swoje młode. Co zrobić, jeżeli suka po urodzeniu szczenięcia nie chce się nim zajmować? Jak pomóc rodzacemu się szczenięciu? Po pierwsze musimy uwolnić młode z pęcherza okołoporodowego. Zbyt długie pozostawanie w błonie może spowodować zachłyśnięcie i smierć. Pęcherz możemy rozerwać ręcznie albo przy użyciu zdezynfekowanych narzędzi chirurgicznych. Kiedy wydobędziemy już pysk szczenięcia, a później uwolnimy je całe, czas zabrać się za przecięcie pępowiny. Na poczatek przewiazujemy pępowinę nitka w dwóch miejscach – zachowajmy jednak pewna odległosć od brzucha szczenięcia, przynajmniej cztery centymetry! Później przecinamy pępowinę w miejscu pomiędzy nitkami. Miejsce przecięcia przemywamy, a samo szczenię osuszamy gaza. Po zakończeniu akcji porodowej konieczne jest oczyszczenie legowiska i przemycie zewnętrznych narządów rodnych letnia woda. Po wykonaniu tych czynnosci sukę dokładnie osuszamy.

Opieka poporodowa u Yorków

Suka Yorkshire Terriera nie powinna mieć problemów z wejsciem w rolę matki. Większosć samic wypełnia swoje obowiazki w sposób należyty i opiekuje się młodymi. Rola hodowcy lub własciciela ogranicza się zatem do stałego dogladania zdrowia zwierzęcia oraz udostępniania czystej wody i pożywienia. Higiena opiera się na przemywaniu okolic rodnych; suka może cierpieć na upławy, które ustępuja zazwyczaj czternascie dni po porodzie. Jeżeli po tym czasie zaobserwujemy pojawienie się brazowej, cuchnacej wydzieliny powinnismy zgłosić się do lekarza. Szczenięta, które osiagnęły już dwunasty tydzień życia, musza mieć obcinane pazury – w innym przypadku moga ranić sutki matki. Normalnym zachowaniem jest zlizywanie przez sukę wszelkich wydzielin i całodzienna opieka nad młodymi, do chwili kiedy nie zaczna jesć samodzielnie. Odstawienie szczeniat od matki następuje zazwyczaj około 35-40 dnia życia. Do tego czasu suka powinna spędzać ze swoimi szczeniętami każda chwilę. Okresy rozłaki nie moga być dłuższe niż kilka-kilkanascie minut i ograniczone do spacerów.

Choroby

Choroby zębów u Yorka

Podobnie jak wszystkie, inne psy Yorkshire Terriery posiadaja dwa rzędy zębów. W pierwszym rzędzie znajduje się 28 sztuk zębów mlecznych. W drugim rzędzie znajduja się 42 zęby, które sa w większosci stałe. Niekiedy liczba zębów stałych u osobników dorosłych może się różnić, co nie stanowi jednak żadnego problemu, dopóki nie wywołuje u zwierzęcia problemów z gryzieniem. Po narodzinach szczenięta nie maja zębów, ponieważ mleko jest jedynym pokarmem, którego potrzebuja. Zęby mleczne rosna w wieku od 3 do 8 tygodni w następujacej kolejnosci: siekacze, kły i zęby przedtrzonowe. Szczenięta nie maja zębów trzonowych. Szczeniaki zaczynaja tracić swoje mleczne zęby w okresie dojrzewania, który przypada na 4-8 miesiac życia czworonoga. Zęby rozwijaja się przez okres 8 miesięcy, zas zęby trzonowe rozwijaja się w 6-8 miesiacu życia. Problem z uzębieniem rozpoczyna się w momencie, kiedy zęby mleczne nie wypadaja. Jeżeli zab mleczny nie poddaje się zębowi stałemu, należy usunać go chirurgicznie, gdyż w innym przypadku może dojsć do poważnych problemów zdrowotnych. W najgorszym razie niezbędne okaże się rozcinanie szczęki. Zatrzymane zęby moga powodować próchnicę, ponieważ jedzenie łatwo grzęźnie pomiędzy rzędem zębów stałych i mlecznych. Czasami nowe zęby sa zmuszone do rozwoju w nieprawidłowej pozycji, co może powodować nieprawidłowy zgryz. Psy Yorki sa również podatne na poważne choroby zębów. Z racji tego, że maja mała szczękę, zęby moga być stłoczone i nie wypadać w sposób naturalny. Prowadzi to do rozwoju bakterii na powierzchni zębów, co z kolei powoduje choroby przyzębia. Ponadto, bakterie moga dostawać się do innych części ciała i powodować choroby serca i nerek. Najlepszym sposobem na uniknięcie tego typu sytuacji jest regularne szczotkowanie zębów przy użyciu odpowiedniej szczotki i pasty dla psa. Ludzka pasta nie jest zalecana, ponieważ zawiera substancje drażniace, które moga działać na wrażliwy układ pokarmowy zwierzęcia.

Wady genetyczne u Yorka
Nie sposób wymienić wszystkich schorzeń, które moga dotknać Yorków. W artykule skupimy się, zatem na omówieniu tych, które występuja najczęściej

Zespół Legg Cale Perthesa wydaje się skutkowa niewystarczajacego obrotu kosci udowej w obszarze stawu biodrowego. Chrzastka w kosci udowej powoli zamiera i ulega degeneracji. Choroba pojawia się zazwyczaj u młodych Yorków, a jej objawy to: ból, kulenie, badz niemożnosć poruszania się. Standardowa metoda leczenia jest leczenie chirurgiczne, polegajace na usunięciu uszkodzonej częsci kosci. Operacja nie przywraca psa do normalnego funkcjonowania. Z racji usunięcia częsci kosci jedna łapa jest krótsza od pozostałych.
Załamanie tchawicy jest natomiast spowodowane postępujacym osłabieniem scianek tchawicy. W wyniku defektów genetycznych scianki tchawicy moga być wiotkie. Efektem nieleczonego załamania tchawicy może być pojawienie się zespołu Cushinga - choroby, która powoduje wytwarzanie nadmiaru hormonu steroidowego przez nadnercza i może prowadzić do trwałej degradacji tchawicy. Jedna z hipotez mówi, że uszkodzenie tchawicy może być spowodowane zbyt gwałtownym szarpaniem smyczy przez własciciela. Z tego też powodu własciciele Yorków powinni raczej zainwestować w specjalna uprzaż, która jest dostępna w każdym sklepie z artykułami zoologicznymi.
Wrodzona wada żyły wrotnej jest bardzo poważnym schorzeniem, które może dotknać psy w każdym wieku. U zdrowego zwierzęcia krew jest transportowana do watroby i tam też oczyszczana. U zwierzęcia chorego krew nieczyszczona wędruje po całym organizmie i trafia do wszystkich najważniejszych organów, co może prowadzić do bardzo poważnego zakażenia.
Hipoglikemia objawia się zbyt niskim poziomem cukru we krwi. Zwierzęta cierpiace na hipoglikemię musza dostawać specjalne preparaty witaminowe i glukozę, które normuja zawartosć cukru we krwi.

Nosówka

Bardzo niebezpieczna, zaraźliwa choroba wirusowa, przenoszona droga pokarmowa lub kropelkowa. Przy czym nie musi wcale dojsć do bezposredniego kontaktu z chorym zwierzęciem, często do zarażeń dochodzi poprzez kontakt z wydzielina lub odchodami chorego psa. Pierwsze objawy pojawiaja się około tygodnia po zakażeniu. Atakuje ona przede wszystkim psy młode gdzie odpornosć nie jest jeszcze tak silna jak w przypadku psów dorosłych. Chore psy maja goraczkę, sa osowiałe i markotne. Po kilku dniach z nosa, pyska i oczu wypływa im poczatkowo wodnista a następnie ropna wydzielina. Może wystapić także postać pokarmowa nosówki , objawiajaca się biegunkami, postać oddechowa, objawiajaca się problemami z oddychaniem oraz najgroźniejsza odmiana nosówki - nerwowa (atakuje osrodkowy układ nerwowy) objawia się napadami skurczów przypominającymi epilepsję...Niestety rokowania w przypadku nosówki, nie sa dobre, zwłaszcza gdy zostaje ona rozpoznana zbyt późno często kończy się smiercia zwierzęcia.

Parwowiroza

Jest to wirusowe zapalenie jelit, choroba bardzo niebezpieczna i bardzo zaraźliwa o wysokiej smiertelności. Od momentu własciwych objawów smierć może nastapić w ciagu kilkudziesięciu godzin. Do zakażenia dochodzi droga pokarmowa, wystarczy stycznosć z odchodami chorego psa przeniesiona nawet na butach ( dlatego tak ważne jest przestrzeganie zasad kwarantanny po szczepieniu szczeniaka) Działanie wirusa powoduje uszkodzenie kosmków jelitowych, które nie moga wchłaniać odpowiednich ilości substancji odżywczych ze światła jelita. Wywołuje to intensywna biegunkę, często z krwia o bardzo intensywnym, nieprzyjemnym zapachu oraz częste również o intensywnym zapachu wymioty. W efekcie tych działań dochodzi do odwodnienia zwierzęcia co stanowi zagrożenie dla jego życia. Często dochodzi również do uszkodzenia mięsnia sercowego. Jak już mówiłam rokowania w tej chorobie sa bardzo niedobre, dlatego jeżeli tylko cos nas zaniepokoi udajmy się jak najszybciej do weterynarza. Pamiętajmy że parwowiroza może wystapić nawet pomimo zaszczepienia naszego szczeniaka ale przebieg jej jest wtedy lżejszy i szanse przeżycia dużo większe.

Choroba Rubartha - zakaźne zapalenie watroby - choroba niebieskiego oka

Choroba objawia się podwyższona temperatura, osłabieniem i brakiem apetytu. Potem dochodzi do tego jeszcze wyciek z oczu i z nosa, dlatego nieraz przez mniej wytrawnych weterynarzy mylona jest z nosówka. Choroba atakuje głównie młode psy dlatego należy pamiętac o szczepieniu w odpowiednim okresie życia. Następuje powiększenie i bolesnosć watroby, przez co pies niechętnie się porusza, charakterystyczna jest także biegunka oraz wymioty i zażółcenie błon śluzowych. Do tego może pojawić się zmętnienie rogówki, zapalenie tęczówki oraz uszkodzenie nerek.

Leptospiroza - Choroba stuttgarcka - choroba Weila

Bardzo groźna choroba wywoływana przez bakterie. Przenoszona jest przez mocz zakażonych zwierzat, chorobę przenosić moga także szczury. Choroba jest groźna także dlatego że przenoszona może być także na człowieka i powodować żółtaczkę. U psów występuje w trzech postaciach: krwotocznej , żółtaczkowej i mocznicowej. W zależności od rodzaju choroby, objawia się ona : wymiotami, podwyższona temperatura, mięsniobólami, biegunka, zaburzeniami ruchu i może doprowadzić do ciężkiej niewydolności nerek oraz żółtaczki.